" താത്രി കൊച്ച്ഞ്ഞി പോകുമ്പോ ഈ പെണ്ണിനെക്കൂടി കൂട്ടിക്കോളൂ"
അമ്മാത്തെ പണിക്കാരി കല്യാണിയാണ് . മുണ്ടിന്റെ തുമ്പ് പിടിച്ചു നാണിച്ചു നില്ക്കുന്ന ചെറിയ പെണ്കുട്ടിയെ മുന്നിലേക്കു പിടിച്ചു നിര്ത്തി .ഏകദേശം കുഞ്ഞേടത്തീടെ പ്രായം വരും.
ഞാനും അമ്മയും അമ്മാത്ത് ന്ന് പുറപ്പെടാന് നില്ക്കുമ്പോഴാണ് കല്യാണി നിവേദനവുമായി വന്നത്.
"അഞ്ചാംക്ലാസ്സില് തോറ്റു.ഇനി സ്കൂളില് വിടാനൊന്നും പാങ്ങില്ല.അവിടെ പുറംപണിയ്ക്ക് ഒരാളെ വേണംന്ന് ന്നാള് പറഞ്ഞിരുന്നില്ലേ, ഇവളെ കൊണ്ട് പൊയ്ക്കോളൂ "
"അതിനിവള് ചെറ്യ കുട്ട്യല്ലേ ,പണീടുക്കാറൊക്കെ ആയോ?!" അമ്മ വിശ്വാസം വരാതെ നോക്കി .
"ഏയ്,ചെറ്യകുട്ട്യോ ?! അട്യന് മനക്കലേക്ക് പോന്നാല് എളേതുങ്ങളുടെ കാര്യം മുഴോന് നോക്കണത് ഇവളല്ലേ . .വീട്ടിലെ പണിയെല്ലാം കഴിച്ചിട്ടാ സ്കൂളില് പോണത്.എന്റെ പെണ്ണായത് കൊണ്ട് പറയണതല്ല ,എല്ലാം വൃത്തീം മെനയ്ക്കും ചെയ്തോളും" കല്യാണി മകളുടെ ചെമ്പന് തലമുടിയില് വിരലോടിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
എനിക്കാകെ ഉത്സാഹായി.അഞ്ചാംക്ലാസ്സില് തോറ്റൂന്നു പറയുമ്പോള് എന്നേക്കാള് നാല് വയസ്സു മൂപ്പുണ്ടാവും.എന്നാലും വല്യ പത്രാസൊന്നും ഇല്ലെന്നു തോന്നുന്നു കണ്ടിട്ട്.കുഞ്ഞേടത്തിയും നാല് വയസ്സിനു മൂത്തതാണ്.പക്ഷെ എന്റെ കൂടെ കളിക്കാനൊന്നും കൂടാറില്ല. വല്ല്യതായീന്നാ ഭാവം.ഈ കുട്ട്യേ കണ്ടിട്ട് അങ്ങിനെ ആവില്ലെന്നു തോന്നുന്നു.
"എന്താ പെണ്ണേ നിന്റെ പേര് ?" അമ്മ ചോദിച്ചു.
"പേര് പറ പെണ്ണേ" നാണിച്ചു തല കുനിച്ചു നില്ക്കുന്ന മകളുടെ തലയില് കല്യാണി ഒരു കിഴുക്കു കൊടുത്തു .
"രമണിക്കുട്ടി"
പെണ്കുട്ടി തലയുയര്ത്താതെ പറഞ്ഞു.
"എന്നാ വീട്ടിച്ചെന്നു സാമാനങ്ങളൊക്കെ എടുത്തു പോന്നോളൂ .ഒരരനാഴിക കഴിഞ്ഞാല് പുറപ്പെടണം " അമ്മ സമ്മതമറിയിച്ചു .
"ഓ ,ഇനീപ്പോ വീട്ടി പോവ്വോന്നും വേണ്ടാ കുഞ്ഞാത്തലേ.പോയിട്ടിപ്പോ എന്ത് സാമാനങ്ങളെടുക്കാനാ ! ഒക്കെ അവിടുന്ന് നോക്ക്യാ മതീ " കല്യാണിയുടെ മുഖം തെളിഞ്ഞു.
മുപ്പത്തഞ്ചു വര്ഷം മുന്പുള്ള കാര്യങ്ങളാണ് . എല്ലാം ഇന്നലെ കഴിഞ്ഞപോലെ ഓര്മ്മയില് തെളിയുന്നു.
ഓര്ക്കുട്ടില് ഒരു പുതിയ കമ്യൂണിറ്റി തുടങ്ങണമെന്ന് മാഷ് നിര്ദ്ദേശിച്ചു . "പഴയകാലത്തേക്ക് ഓര്മ്മകളിലൂടെ ഒരു തിരിച്ചു പോക്ക് .ഗൃഹാതുരത്വം നിറഞ്ഞ ഓര്മ്മകള് എല്ലാവര്ക്കും ഉണ്ടാകും.അവയെല്ലാം പൊടിതട്ടിയെടുക്കാന്,ഓര്മ്മകള് പരസ്പ്പരം പങ്കിടാന് ഒരിടം.അങ്ങനെ ഒന്ന് തുടങ്ങാം നമുക്ക് ,എന്താ " മാഷ് ഫോണിലൂടെ പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു.അങ്ങിനെയൊരു കമ്യൂണിറ്റിക്കിടാന് പറ്റിയ പേരെന്താവണം എന്നായി അടുത്ത ചര്ച്ച. 'ഓര്മ്മയുടെ തീരങ്ങളില്' എന്ന പേര് എല്ലാവര്ക്കും ബോധിച്ചു.അതിനു ചേര്ന്ന ഒരു പ്രൊഫൈല് ഫോട്ടോക്കുവേണ്ടിയായി അടുത്ത തിരച്ചില്.ഗൂഗിള് സെര്ച്ചില് പോയി,ഇമേജസ് ക്ലിക്ക് ചെയ്തു.ഒന്നും മനസ്സിന് തൃപ്തി തരുന്നില്ല. തിരച്ചില് തുടര്ന്നു. കണ്ണിമാങ്ങ പെറുക്കുന്ന കുട്ടിയുടെ ചിത്രത്തില് മനസ്സുടക്കി.താടിക്ക് കയ്യും കൊടുത്ത് ആ ചിത്രത്തില് നോക്കിയിരുന്നപ്പോള് വായില് അറിയാതെ വെള്ളമൂറി.കാതില് തൊടിയിലെ കരിയില ഒച്ച , തൊഴുത്തിലെ പശുവിന്റെ അമറല്. പശുക്കുട്ടിക്കു പച്ചപ്പുല്ലരിയുന്ന രമണിക്കുട്ടി... എല്ലാം ഒരു തെളിഞ്ഞ ചിത്രം പോലെ ,ഒട്ടും മങ്ങാതെ ....
മിക്കവാറും എല്ലാ ഇല്ലങ്ങളിലേയും പതിവാണത്.വാല്യക്കാരുടെ പെണ്മക്കള് പത്തു,പതിനൊന്നു വയസ്സുവരെ മാത്രമേ സ്വന്തം വീടുകളില് കഴിയാറുള്ളു. പിന്നെ,മനക്കലെ കുഞ്ഞാത്തല് മാരുടെയോ,വേളികഴിച്ചയച്ച അന്തര്ജ്ജനങ്ങളുടെയോ തുണക്കാരികളായി കൂടും.
പച്ച ചീട്ടിതുണി കൊണ്ടു തയ്ച്ച മുട്ടിറങ്ങുന്ന നരച്ച പാവാടയും ,നിറം വ്യക്തമായി പറയാന് സാധിക്കാത്തത്ര നരച്ച ബ്ലൌസുമണിഞ്ഞ രമണി ക്കുട്ടിയുമായി വളരെപ്പെട്ടെന്നു ഞാന് ചങ്ങാത്തത്തിലായി . അമ്മയെവിട്ടു ഞങ്ങളുടെകൂടെ പോരുമ്പോള് ആക്കുട്ടി കരയുമെന്നു ഞാന് പേടിച്ചു.പക്ഷെ ഒന്നുമുണ്ടായില്ല.അമ്മേടെ സാമാന്യം വലിപ്പമുള്ള ബാഗ് തോളത്തുതൂക്കി രമണി ഞങ്ങളുടെകൂടെ പുറപ്പെടുമ്പോള് കല്യാണി ഉരപ്പുരയില് നെല്ലുകുത്തുന്ന തിരക്കിലായിരുന്നു.
"താത്രി കൊച്ച്ഞ്ഞി ഈ പെണ്ണിനെ കൂടെ ക്കൊണ്ടോവ്വാണോ ? വീട്ടിലത് കല്യാണിക്കൊരു സഹായാരുന്നു ." ബസ്സുകാത്തു നിന്നപ്പോള് അടുത്തുവന്ന രാഘവന് അമ്മയോട് പറഞ്ഞു.
" നീ പോയാപ്പിന്നെ എളേതുങ്ങളെ ആരാ നോക്ക്വാ?" രമണിയോടാണ്.
അയാളെക്കണ്ടപ്പോള് രമണി മുഖം കൂര്പ്പിച്ചു നിന്നു.പിന്നെ എന്നോടു പതുക്കെ മന്ത്രിച്ചു "ഞാനോരൂട്ടം പിന്നെ പറയാട്ടോ "
സന്ധ്യയ്ക്കു മുന്പായി ഞങ്ങള് ഇല്ലത്തെത്തി. ഞാന് കൂട്ടിനുള്ളതുകൊണ്ട് രമണിയ്ക്കു കാര്യമായ അപരിചിതത്വമൊന്നും തോന്നിയില്ല അവിടെ.അമ്മ ഒരു പാത്രത്തില് എണ്ണയും സോപ്പും എടുത്തു കൊടുത്തു ,കുഞ്ഞേടത്തീടെ രണ്ടു പഴയ പാവാടേം ബ്ലൌസും "ആദ്യം നീ തലയില് നല്ലോണം എണ്ണ തേയ്ക്കു.ജനിച്ചിട്ട് എണ്ണ കണ്ടിട്ടില്ലെന്നാ തോന്നണേ മുടി കണ്ടിട്ട് !എന്നിട്ട് കുളത്തില് പോയി കുളിച്ചുവന്ന് ഈ പാവാടേം ജംബറും ഇട്ടോളൂ"
എന്റെ നേരെ തിരിഞ്ഞ് പറഞ്ഞു "നീയുംകൂടി ചെല്ലൂ കുളത്തിലേയ്ക്ക് ,ആ കുട്ടിയ്ക്കെല്ലാം ഒന്ന് പരിചയാവട്ടെ"
കുളക്കടവില് വച്ച് രമണി സ്വന്തം വീട്ടിലെ കാര്യങ്ങള് പറഞ്ഞു. രമണിക്ക് അച്ഛനില്ല. എല്ലാരും പറയണത് അമ്മാത്തെ
കാര്യസ്ഥന് ഗോവിന്ദനാണ് അച്ഛനെന്നാത്രേ. "അയാളെ ഇതുവരെ അച്ചാന്ന് വിളിച്ചിട്ടോന്നൂലാട്ടോ ഞാന്"
"രണ്ടനിയന്മാരും ,മൂന്നനിയത്തിമാരുമുണ്ട് .കുഞ്ഞാവയ്ക്കീ മകരത്തില് മൂന്നു വയസ്സയീ .നമ്മള് വണ്ടി കാത്തു നിന്നപ്പോ കണ്ട രാഗവന് ചിറ്റപ്പനില്ലേ ,അങ്ങേരാ കുഞ്ഞാവേടെ അച്ചന് ന്നാ എല്ലാരും പറയണേ . ഇപ്പൊ അങ്ങേരു ഞങ്ങടെ വീട്ടിലാ കെടപ്പ് .എനിക്കങ്ങേരെ കാണണത് കലിയാ.എപ്പളും കൊഞ്ചിക്കാന് വരും .ഞാനെന്താ ചെറ്യ കുട്ട്യാ ? അതോണ്ടാ എന്നെ ഇങ്ങോട് കൊണ്ടോരണ കണ്ടപ്പം അങ്ങേരടെ മൊകം കറത്തെ " രമണി പറഞ്ഞു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു .
രമണിക്കുട്ടി പറഞ്ഞതിന്റെ അര്ഥം മനസ്സീലായില്ലെങ്കിലും ഞാനെല്ലാം മൂളിക്കേട്ടു.
രാത്രി ഉറങ്ങാന് കിടക്കുമ്പോള് അമ്മയോട് ചോദിച്ചു "അമ്മേ,എന്റെ അഛന് തന്നെയല്ലേ ഏടത്തിമാരുടെം,ഏട്ടന്മാരുടെം അഛന്?"
"ഇതെന്താ ഈക്കുട്ടിയ്ക്കിപ്പോ ഇങ്ങനെയൊരു സംശയം " അച്ഛനുമമ്മയും ഉറക്കെ ചിരിച്ചു .
പിന്നെന്താ രമണീടെ വീട്ടില് അനിയന്മാര്ക്കും,അനീത്തിമാര്ക്കുമൊക്കെ വേറെ വേറെ അച്ഛന്മാര്?" ഞാനെന്റെ സംശയത്തിന്റെ കാരണം വെളിപ്പെടുത്തി.
"അവരുടെക്കെ എടേല് അങ്ങന്യൊക്കെണ്ടാവും .കുട്ടീനി ഈ വിഡ്ഠിത്തോന്നും എല്ലാരോടും വിസ്തരിക്കാന് നില്ക്കണ്ടാ".അമ്മ ദേഷ്യപ്പെട്ടു.ഞാനെന്റെ സംശയങ്ങള് ഉള്ളിലൊതുക്കി.
രമണി കുഞ്ഞേടത്തീടെ മുറീലാണ് കിടന്നത്.ഒരുപാടു കഥകള് അറിയാമെന്നും പിന്നെ പറഞ്ഞു തരാമെന്നും ഉറങ്ങാന് പോകുന്നതിനു മുന്പ് എനിക്ക് വാക്ക് തരുമ്പോള് രമണീടെ കണ്ണു നിറഞ്ഞു.ഞാന് കാര്യം ചോദിച്ചപ്പോള് ഇടറുന്ന ശബ്ദത്തില് പറഞ്ഞു "കുഞ്ഞാവ ഇന്ന് ആരടെ കൂട്യാണോ കിടക്ക്വാ ... അമ്മേടെ കൂടെ അതിനെ കെടത്തണത് രാഗവന് ചിറ്റപ്പനിഷ്ടാല്ല . അങ്ങേരു കള്ളുകുടിച്ചു വന്ന് ഇപ്പൊ ബഹളോണ്ടാക്കണ് ണ്ടാവും .പാവം കുഞ്ഞാവ വല്യേച്ചീന്നും പറഞ്ഞു കരയ്വാവും .ന്നാളൊരു ദിവസം കള്ളും കുടിച്ചു ബോധോല്യാണ്ട് എന്നെപ്പിടിച്ചു വലിച്ചു കൂടെ കെടത്താന് നോക്കി . അമ്മ ബഹളം വച്ചപ്പളാ ഞാന് ഓടി രക്ഷപ്പെട്ടത്.അന്നേ അമ്മ പറഞ്ഞിരുന്നു എന്നെ എങ്ങോട്ടെങ്കിലും പറഞ്ഞു വിടുമെന്ന് "
ഉറക്കം വരാതെ തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടക്കുമ്പോ ആമ്മേടെ ശബ്ദം വീണ്ടും " വേണ്ടാത്തതോരോന്നു ചിന്തിക്കാണ്ട് ഉറങ്ങാന് നോക്ക് കുട്ടീ "
ഒരു നൊമ്പരം തന്നു...നല്ല എഴുത്ത്..
ReplyDeletenice one
ReplyDeletenice one..ithokke njan ipozhanu vayikunathu
ReplyDelete